بهترین شرایط نگهداری مواد شیمیایی چیست؟ بهترین ظرف برای مواد شیمیایی کدام است و چه ویژگی هایی دارد؟ نگهداری مواد شیمیایی در چه جاهایی خطرناک است؟ در این مقاله تخصصی از پنادپلاستیک با ما همراه باشید، چرا که قصد داریم به صورت کامل بهترین روش نگهداری مواد شیمیایی را بررسی کنیم.
شاید یکی از مهمترین مسائل در محیط های صنعتی، آزمایشگاهی، کشاورزی و حتی گاها کارگاه های کوچک و خانگی، نگهداری مواد شیمیایی به صورت ایمن است. بسیاری از مواد شیمیایی ممکن است در شرایط ناپایدار یا در مجاورت حرارت، نور، رطوبت، مواد آتش زا و غیره واکنش های خطرناکی ایجاد کنند که منجر به آسیب به انسان یا محیط زیست خواهد شد.
از همین رو، توجه به اصول نگهداری مواد شمیایی حائز اهمیت است، چه برای ایمنی افراد و کارکنان و چه برای جلوگیری از خسارت های مالی و زیست محیطی!
در واقع، بسیاری از حوادث شیمیایی که در کارخانهها، آزمایشگاهها یا حتی منازل رخ میدهند، ناشی از نگهداری نادرست این مواد هستند؛ از قرار گرفتن یک ظرف حاوی اسید در کنار مواد قابل اشتعال گرفته تا نشت تدریجی گازهای خورنده از بشکههای فرسوده. که در ادامه بیشتر در این مورد توضیح خواهیم داد.
با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله تلاش می کنیم هر آنچه که در مورد بهترین روش نگهداری مواد شیمیایی نیاز دارید را به شما منتقل کنیم تا از این خطرات تا حد ممکن دور بمانید. از معرفی بهترین ظرف برای نگهداری مواد شیمیایی گرفته تا ایجاد محیطی امن برای ماندگاری آنها، پس اگر در محیط کار، خانه یا هر جای دیگر با مواد شیمیایی سر و کار دارید با ما تا انتها همراه باشید.
مواد شیمیایی ترکیباتی هستند که از طریق واکنش های شیمیایی یا فرآیندهای صنعتی تولید یا استخراج می شوند. این مواد به صورت گسترده در صنایع، آزمایشگاه ها، کشاورزی، پزشکی و حتی زندگی روزمره می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
به طور کلی، مواد شیمیایی به دو دسته کلی تقسیم میشوند و هرکدام دارای خواص فیزیکی و شیمیایی متفاوتی هستند:
اما چرا شرایط نگهداری متناسب با هر کدام از انواع مواد شیمیایی بسیار مهم است؟
بسیاری از مواد شیمیایی، بهویژه انواع خورنده، سمی، اشتعالپذیر و واکنشپذیر، در صورت تماس نادرست با یکدیگر یا نگهداری در شرایط غیرایمن، میتوانند منجر به آتشسوزی، انفجار، نشت گازهای سمی، آسیب به تجهیزات، آلودگی منابع آبی و خاکی و حتی تهدید جان انسان شوند.
از این رو، نگهداری اصولی و صحیح مواد شیمیایی، نهتنها یک الزام ایمنی است، بلکه مسئولیتی اجتماعی و زیستمحیطی نیز به حساب میآید.
به منظور نگهداری مواد شیمیایی به صورت ایمن و اصولی، در این قسمت و در گام نخست، باید دسته بندی مواد شیمایی را درک کنیم. این کار به ما کمک می کند بفهمیم چه موادی قابل اشتعال هستند، چه موادی حلال و خورنده هستند، مواد منفجره کدامند و هر کدام را در یک دسته بندی خاص و به تفکیک از هم نگهداری کنیم.
پس در ادامه شما را با دسته بندی مواد شیمیایی از نظر واکنش پذیری، آشنا خواهیم کرد:
مواد قابل اشتعال شامل حلالهایی مانند اتانول، استون، تولوئن و گازهای فشردهای همچون پروپان و بوتان هستند که در مجاورت گرما، جرقه یا شعله باز بهسرعت آتش میگیرند.
این مواد باید در ظروف دربسته مثل بشکه پلاستیکی دهانه بسته، مقاوم به آتش و دور از منابع حرارتی و الکتریکی نگهداری شوند. انبار این مواد باید مجهز به سیستم تهویه مناسب و تشخیصدهنده گازهای قابل اشتعال باشد. همچنین نگهداری آنها باید در کابینتهای مقاوم به آتش با علامتگذاری مشخص و استاندارد انجام شود.
به طور کلی، مواد خورنده شامل دو نوع اسیدها و بازها می شوند:
مواد خورنده میتوانند در تماس با پوست، فلزات یا مواد آلی باعث تخریب، سوختگی یا خوردگی شدید شوند.
بنابراین مواد خورنده باید در ظروف مقاوم به خوردگی مانند ظروف شیشهای یا پلاستیکی تقویتشده نگهداری شوند و در محلی قرار گیرند که تهویه کافی، نور کم و دسترسی محدود داشته باشد. از تماس این مواد با یکدیگر و با رطوبت یا آب باید اکیداً جلوگیری شود. نگهداری جداگانه از مواد قابل اشتعال یا مواد آلی ضروری است.
مواد سمی مانند سیانیدها، جیوه، آرسنیک و بسیاری از ترکیبات آلی فرار میتوانند باعث مسمومیتهای حاد یا مزمن شوند و حتی در مقادیر کم تهدید جدی برای سلامتی انسان و محیط زیست باشند.
این مواد باید در ظروف کاملاً درزگیر و نشتیناپذیر نگهداری شوند و محل نگهداری آنها باید دارای برچسب هشدار و تجهیزات ایمنی فردی مانند ماسک، دستکش و چشمشوی اضطراری باشد. همچنین نباید در نزدیکی منابع غذایی یا آب قرار گیرند و ثبت دقیق موجودی آنها الزامی است. از تماس مستقیم، تنفس بخار و نشت آنها باید بهشدت پرهیز شود.
مواد اکسیدکننده مانند نیتراتها، پراکسیدها و کلراتها تمایل بالایی به آزادسازی اکسیژن دارند و در ترکیب با مواد آلی یا قابل اشتعال میتوانند موجب آتشسوزی یا انفجار شوند.
این مواد باید از منابع حرارت، رطوبت و هرگونه ماده قابل اشتعال کاملاً جدا نگهداری شوند. ظروف نگهداری آنها باید از جنس مقاوم به واکنش (مانند شیشه مقاوم یا پلاستیک مخصوص) و بهخوبی درزگیر باشند. همچنین نگهداری در مکان خشک، خنک و با دسترسی محدود، بهویژه برای ترکیبات ناپایدار، کاملاً ضروری است.
مواد منفجره مانند نیترات آمونیوم، TNT، یا ترکیبات آزید، بسیار ناپایدار بوده و در صورت ضربه، گرما، اصطکاک یا تماس با برخی مواد دیگر، بهشدت واکنش نشان میدهند. نگهداری این مواد نیازمند انبارهای ایزوله، ضدانفجار و دارای مجوز ویژه است.
نباید هیچگونه منبع گرمایی یا شوک مکانیکی در نزدیکی آنها وجود داشته باشد و معمولاً نگهداری در حجم زیاد ممنوع است. ثبت دقیق ورود و خروج، آموزش تخصصی پرسنل، و تجهیزات ایمنی خاص از ملزومات نگهداری مواد منفجره است.
حالا که دسته بندی مواد شیمیایی از نظر واکنش را درک کردیم، در گام دوم باید بهترین شرایط نگهداری مواد شیمیایی را بررسی کنیم، تا ببینیم از نظر دما، رطوبت، تهویه، نور و تابش خورشید و فاصله از گرما، چه شرایطی را باید آماده کنیم.
دمای محیطی یکی از مهمترین عوامل در نگهداری مواد شیمیایی بهشمار میرود، چرا که بسیاری از مواد در صورت مواجهه با دمای نامناسب (بیش از حد بالا یا پایین) خواص شیمیایی خود را از دست میدهند یا بهشدت واکنشپذیر میشوند.
بهطور کلی، بیشتر مواد شیمیایی باید در دمای اتاق (۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد) نگهداری شوند، مگر اینکه روی برچسب یا برگه اطلاعات ایمنی (MSDS) دمای خاصی ذکر شده باشد. برخی مواد مانند پراکسیدها یا ترکیبات ناپایدار باید در یخچالهای آزمایشگاهی در دمای ۲ تا ۸ درجه، و موادی مانند مواد بیولوژیکی یا برخی اسیدها حتی در دماهای انجمادی نگهداری شوند.
افزایش بیش از حد دما میتواند منجر به تبخیر، افزایش فشار داخل ظروف، یا حتی انفجار شود؛ بنابراین تنظیم دما و پایش مستمر آن در محیط انبار مواد شیمیایی یک الزام ایمنی است.
رطوبت بالا نهتنها میتواند باعث تجزیه یا واکنش ناخواسته برخی مواد شیمیایی مانند اسیدها، بازها، و نمکهای ناپایدار شود، بلکه احتمال زنگزدگی ظروف فلزی و نشت بخارات خطرناک را نیز افزایش میدهد. به همین دلیل، محیط نگهداری مواد شیمیایی باید خشک و دارای کنترل رطوبت باشد، بهویژه در مناطقی با آبوهوای مرطوب یا در فصول بارانی.
از سوی دیگر، تهویه مناسب در انبار مواد شیمیایی برای جلوگیری از تجمع بخارات سمی یا قابل اشتعال ضروری است. تهویه باید بهگونهای طراحی شود که جریان هوا از محل ذخیره مواد عبور کند و مستقیماً به سیستم تخلیه یا تصفیه هدایت شود. استفاده از هواکشهای ضد انفجار، سنسورهای تشخیص گاز، و تهویه اضطراری در انبارها و آزمایشگاهها بهویژه برای نگهداری حلالهای فرّار و مواد سمی بسیار توصیه میشود.
برخی مواد شیمیایی مانند نیتراتها، فتوشیمیاییها، یا برخی حلالهای آلی نسبت به نور خورشید یا اشعه ماوراءبنفش (UV) حساس هستند و در اثر تابش مداوم دچار تجزیه، اکسید شدن یا واکنش ناخواسته میشوند. این مواد باید در ظروف تیرهرنگ، شیشههای قهوهای یا ظروف مخصوص ضد UV نگهداری شوند تا از تماس مستقیم با نور جلوگیری شود.
همچنین، فضای نگهداری باید از نور طبیعی فیلتر شده یا نور مصنوعی غیرفعال (بدون تابش UV) استفاده کند. نگهداری مواد حساس به نور در مکانهای تاریک یا در کمدهای بسته، و درج هشدار «محافظت در برابر نور» روی برچسب، از جمله نکاتی است که مانع از آسیب به ماده شیمیایی میشود. استفاده از پوششهای UV بر روی پنجرهها و پرهیز از قرار دادن ظروف در نزدیکی نورگیرها، یکی از راهکارهای کلیدی در انبارهای مواد حساس است.
مواد قابل اشتعال، گازهای فشرده، و حتی برخی اسیدها میتوانند در صورت قرارگیری در نزدیکی منابع گرما، جرقه، یا الکتریسیته ساکن بهشدت واکنش نشان داده و موجب آتشسوزی یا انفجار شوند. از این رو، مواد شیمیایی باید از بخاریها، هیترها، وسایل برقی، پریزها و تابلوهای برق حداقل یک متر فاصله داشته باشند.
همچنین، استفاده از تجهیزات ضد جرقه، سیستم ارت الکتریکی، و قرار دادن علائم هشدار «خطر آتشسوزی» در اطراف مواد حساس ضروری است. در انبارهایی که حاوی مواد قابل اشتعال هستند، استفاده از تلفن همراه، وسایل جرقهزا یا روشن کردن آتش بهشدت ممنوع است. کنترل گرمای محیط از طریق سیستم تهویه و مانیتورینگ دما نیز از نکات ایمنی بسیار مهم برای جلوگیری از حادثه است.
انتخاب ظرف نگهداری مواد شیمیایی نیز بسیار حائز اهمیت است و نقش مهمی در نگهداری مواد شیمیایی خواهد داشت. از این رو در این مقاله، به معرفی بهترین ظرف برای مواد شیمیایی و ویژگی های آن خواهیم پرداخت.
در نگهداری مواد شیمیایی، نوع ظرف نگهدارنده نقش حیاتی در حفظ ایمنی، پایداری و ماندگاری ماده دارد. بشکههای فلزی معمولاً برای موادی مناسباند که نسبت به هوا و نور حساس نیستند و واکنشپذیری کمتری با فلزات دارند. این بشکهها از جنس فولاد یا آهن گالوانیزه ساخته میشوند و برای نگهداری روغنها، سوختهای فسیلی ( مثلا نفت)، یا مواد غیرخورنده کاربرد دارند.
اما در مواجهه با بسیاری از اسیدها، بازها، یا ترکیبات خورنده، بشکه فلزی بهسرعت دچار خوردگی می شود و حتی ممکن است دچار نشتی، پوسیدگی یا واکنش خطرناک شود. بنابراین استفاده از بشکه فلزی برای طیف محدودی از مواد شیمیایی خواهد بود.
در طرف مقابل بشکه های فلزی، بشکه های پلاستیکی HDPE ( پلی اتیلن سنگین) قرار دارند و گزینه ای بسیار مناسب و رایج برای نگهداری طیف گسترده ای از مواد شیمیایی به شمار میروند.
این بشکهها در برابر خورندگی، رطوبت، اشعه UV و تغییرات دمایی مقاومت بالایی دارند و به دلیل ساختار پلیمری خاص، با اکثر اسیدها، بازها، حلالها و مواد فعال واکنش نمیدهند. بشکههای HDPE سبکتر، ضدزنگ، نشتیناپذیر و در برابر پوسیدگی مقاوم هستند و به همین دلیل در صنایع شیمیایی، غذایی، دارویی و حتی کشاورزی بسیار پرکاربردند.
همچنین توصیه میکنیم بخوانید: ” بهترین بشکه برای نگهداری نفت”
ظروف مناسب برای نگهداری مواد شیمیایی باید دارای ویژگیهای فنی و ایمنی مشخصی باشند.
با توجه به ویژگی هایی که گفتیم، بدون شک بشکه های پلاستیکی HDPE بهترین گزینه برای این امر هستند. چرا که این بشکه ها دارای طراحی مقاوم، بدنه یک تکه، درب های پیچی یا پلمب دار و توانایی تحمل فشار داخلی، هستند و بنابراین تمام این الزامات که در بالا به آن اشاره شد را پوشش میدهند.
در مورد برخی مواد خطرناک، ظروف نیاز به استانداردهایی نظیر UN Mark دارند که ایمنی در حملونقل و انبار را تأیید میکند. استفاده از ظروف غیرمجاز یا نامناسب، حتی برای مدت کوتاه، میتواند به نشت، آلودگی، و خسارات جبرانناپذیری منجر شود. در این زمینه می توان در هنگام تهیه بشکه های پلاستیکی به این قضیه دقت کرد.
یکی از ارکان اصلی در نگهداری ایمن مواد شیمیایی، برچسبگذاری صحیح و قابل فهم روی ظروف است. هر ظرف یا بشکه باید دارای برچسب مشخص با اطلاعاتی مانند نام ماده، خطرات احتمالی (سمی، خورنده، قابل اشتعال)، تاریخ انقضا، شماره سری ساخت، و اطلاعات تماس اضطراری باشد. استفاده از نمادهای هشداردهنده (Pictograms) مطابق با استانداردهای جهانی GHS یا NFPA الزامی است، بهویژه در محیطهای صنعتی یا آزمایشگاهی.
بشکههای پلاستیکی HDPE معمولاً دارای فضای اختصاصی برای چسباندن برچسبهای مقاوم به آب، مواد شیمیایی و سایش هستند. درج اطلاعات بهصورت دائمی (مثلاً با لیزر یا چاپ مستقیم) نیز در برخی مدلها انجام میشود که خطر پاک شدن اطلاعات را از بین میبرد. ثبت دقیق محتویات و هشدارهای ایمنی، از بروز اشتباهات انسانی، مخلوط شدن مواد ناسازگار و ایجاد حادثه جلوگیری میکند.
به منظور جمع بندی این بند باید گفت، در مجموع، انتخاب ظرف مناسب برای نگهداری مواد شیمیایی نهتنها به نوع ماده بلکه به شرایط محیطی، طول دوره نگهداری، و الزامات ایمنی نیز بستگی دارد. در این میان، بشکههای پلاستیکی HDPE بهدلیل سازگاری بالا، طول عمر زیاد، و مقاومت شیمیایی عالی، در بسیاری از موارد انتخابی هوشمندانهتر و ایمنتر نسبت به بشکههای فلزی هستند، بهویژه زمانی که با مواد خورنده و خطرناک سروکار داریم.
به منظور محکم کاری در مورد محل نگهداری مواد شیمیایی، ( اگرچه در شرایط نگهداری توضیحاتی در همین باره دادیم) توضیحات تکمیلی ارائه خواهیم کرد که قطعا برای شما سودمند خواهد بود.
اولین و مهمترین اصل در نگهداری مواد شیمیایی، داشتن فضایی مجزا، ایمن و استاندارد بهعنوان انبار مخصوص مواد شیمیایی است. این فضا باید بهطور کامل از سایر بخشهای عملیاتی، اداری یا تولیدی جدا باشد و صرفاً برای ذخیرهسازی مواد شیمیایی طراحی شده باشد.
دیوارها، کف و سقف انبار باید از جنس غیرقابل اشتعال، ضد نشت و مقاوم در برابر خوردگی ساخته شده باشند. پوشش کف ترجیحاً از جنس رزین اپوکسی یا سرامیک ضداسید است تا در صورت نشت ماده شیمیایی آسیبی به ساختار محیط وارد نشود. همچنین وجود درب خروج اضطراری، کپسولهای آتشنشانی ویژه مواد شیمیایی (کلاس D و B)، دوش اضطراری و چشمشوی از الزامات قانونی این فضا محسوب میشود.
در یک محیط حرفهای برای نگهداری مواد شیمیایی، استفاده از قفسهبندی مقاوم، غیر فلزی (ضد واکنش) و دارای لبههای ایمن اهمیت ویژهای دارد. هر گروه از مواد باید در قفسه مخصوص خود نگهداری شود و مواد ناسازگار مانند اسیدها و بازها، اکسیدکنندهها و مواد آلی، یا مواد قابل اشتعال و اکسیدها باید از یکدیگر حداقل با یک قفسه کامل یا در کابینت جداگانه فاصله داشته باشند.
برای افزایش ایمنی، زیر هر قفسه میتوان سینی نگهدارنده ضد اسید برای جمعآوری نشتی احتمالی قرار داد. استفاده از قفسههای فلزی معمولی، چوبی خام یا استیل بدون پوشش ضدخورندگی بههیچوجه توصیه نمیشود. علاوه بر این، مواد سنگینتر باید در قفسههای پایینی و مواد سبکتر در قفسههای بالایی چیده شوند تا خطر سقوط و آسیب کاهش یابد.
ایمنی سازهای انبار مواد شیمیایی در برابر زلزله، لرزش، یا ضربه یکی از مهمترین موارد در طراحی محل نگهداری است، بهویژه در کشورهایی مانند ایران که در مناطق زلزلهخیز قرار دارند. قفسهها باید به دیوار یا زمین پیچ شده باشند، ظروف روی قفسهها باید در داخل سبد یا محافظ قرار گیرند تا در صورت لرزش از جای خود جدا نشوند.
همچنین کف انبار باید دارای شیب مناسب یا کانال تخلیه باشد تا در صورت نشت اتفاقی، ماده پخش نشود و از طریق سیستم تخلیه امن هدایت شود. درزگیری دیوارها و کف در محل اتصال نیز از اهمیت بالایی برخوردار است تا مواد نشتشده به بیرون از انبار یا محیطهای مجاور راه پیدا نکنند.
انبار مواد شیمیایی باید دارای سیستم تهویه مکانیکی مؤثر، مقاوم در برابر خوردگی و ضد جرقه باشد تا از تجمع بخارات سمی، قابل اشتعال یا خورنده جلوگیری شود. تهویه باید بهصورت مداوم و با ظرفیت مشخص، هوای آلوده را از محیط خارج کند و هوای تازه وارد نماید.
در کنار تهویه، نصب سنسورهای تشخیص گازهای قابل اشتعال، دود، دما و فشار نیز الزامی است. این سنسورها باید به سیستم هشدار صوتی و تصویری، و ترجیحاً به سیستم خودکار قطع برق یا تهویه اضطراری متصل باشند. در صورت تشخیص بخار یا گاز خطرناک، این سیستمها میتوانند بهصورت فوری هشدار داده و اقدامات لازم را فعال کنند.
همچنین استفاده از لامپهای ضد انفجار (Ex Proof)، پریزهای برق عایقشده، و ممنوعیت استفاده از تجهیزات برقی معمولی در داخل انبار مواد شیمیایی باید رعایت شود. کنترل منظم تهویه، تست دورهای سنسورها و ثبت دما و رطوبت محیط از طریق سیستمهای هوشمند، بخش مکمل ایمنی انبارهای مواد خطرناک است.
برخی از چارچوب ها برای رعایت استاندارد در نگهداری مواد شیمیایی در صنایع خاص و حساس وجود دارد که در اینجا به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد:
MSDS یا برگه اطلاعات ایمنی مواد (Material Safety Data Sheet)، سندی رسمی و حیاتی است که مشخصات کامل یک ماده شیمیایی، شامل خواص فیزیکی، خطرات بهداشتی، اقدامات ایمنی، روشهای اطفای حریق، اطلاعات مربوط به حملونقل، و نحوه دفع را توضیح میدهد.
هر ماده شیمیایی باید دارای MSDS معتبر باشد که در محیط نگهداری یا آزمایشگاه در دسترس باشد. رعایت اطلاعات درجشده در MSDS مانند دمای ایمن، نوع ظرف مناسب، و ترکیبات ناسازگار، از بروز حوادث خطرناک جلوگیری میکند و ایمنی پرسنل را تضمین مینماید.
سازمانهایی نظیر OSHA (اداره ایمنی و بهداشت شغلی آمریکا) و NFPA (انجمن ملی حفاظت در برابر آتشسوزی) استانداردهای دقیقی برای ایمنی نگهداری مواد شیمیایی وضع کردهاند. این استانداردها شامل دستورالعملهای مربوط به انبارش، تهویه، جداسازی مواد ناسازگار، حمل ایمن، استفاده از تجهیزات محافظتی و نحوه مقابله با نشت یا آتشسوزی هستند.
بسیاری از کشورها، نسخههای بومیسازیشدهای از این دستورالعملها را تدوین کردهاند. در ایران نیز برخی صنایع یا شرکتها دارای آییننامههای داخلی HSE هستند که لازمالاجرا هستند.
برای شناسایی سریع نوع خطرات و اقدامات احتیاطی، استفاده از نمادهای هشداردهنده (مانند GHS) و کدهای رنگی NFPA بسیار رایج و ضروری است. مثلاً رنگ قرمز برای مواد قابل اشتعال، زرد برای مواد واکنشپذیر، آبی برای خطرات بهداشتی و سفید برای خطرات خاص استفاده میشود. این نمادها باید بهصورت واضح روی ظروف، قفسهها و برچسبها درج شوند تا در مواقع اضطراری، واکنش سریع و صحیح ممکن باشد.
و در قسمت های پایانی این مقاله، چند نکته بسیار مهم برای نگهداری طولانی مدت مواد شیمیایی وجود دارد که آنها را برای شما بیان خواهیم کرد. رعایت این نکات به ماندگاری طولانی تر و اصولی تر مواد شیمیایی کمک خواهد کرد.
در این قسمت هم، به عنوان نکات پایانی، چند مورد از نبایدها در نگهداری مواد شیمیایی را به شما منتقل می کنیم که قطعا کمک کننده خواهد بود:
نگهداری صحیح مواد شیمیایی، یکی از اصول حیاتی در حفظ ایمنی، سلامت افراد و محیطزیست در هر محیط صنعتی، آزمایشگاهی یا حتی خانگی است. رعایت دقیق استانداردهایی مانند MSDS، استفاده از ظروف مناسب (مانند بشکههای پلاستیکی HDPE که در برابر خوردگی مقاوماند)، تهویه مناسب، جداسازی مواد ناسازگار و برچسبگذاری دقیق، از بروز حوادث خطرناک نظیر نشت، آتشسوزی یا واکنشهای ناخواسته جلوگیری میکند.
در کنار تجهیزات مناسب، آموزش مداوم افراد درگیر با مواد شیمیایی نیز نقش کلیدی دارد. با پایبندی به این اصول، نهتنها ایمنی افراد تضمین میشود، بلکه از آسیب به محیطزیست و هدررفت منابع جلوگیری شده و مدیریت پایداری در صنعت ارتقا مییابد. نگهداری مسئولانه مواد شیمیایی، بخشی جدانشدنی از مسئولیتپذیری صنعتی و زیستمحیطی در دنیای امروز است.
